حکمت و نصیحت

بیوگرافی زید بن ثابتاسم و نسب و کنیۀ وینسب کامل او: زيد بن ثابت بن الضحاك بن زيد بن لوذان بن عمرو بن عبد عوف بن غنم بن مالك بن النجار، الأنصاري، است، کنیه اش أبو سعید بود، و به او أبو خارجه مدنی نیز گفته می شد.شیوخ و شاگردان ویزید بن ثابت از نبی اکرم (صلی الله علیه وسلم) و ابوبکر و عمر و عثمان (رضی الله عنهم) روایت کرده است.و از شاگردان او می توان دو فرزندش خارجه و سلمان، و مولایش [1] ثابت بن عبید، و ابوهریره و انس و ابوسعید و سهل بن حنیف و ابن عمر و سهل بن سعد و عبدالله بن یزید الخطمی و سهل بن أبی حثمه و مروان بن حکم و طاووس و عطاء بن یسار را نام برد.مکانت و منزلت او در تفسیرهنگامی که رسول الله (صلی الله علیه وسلم) وارد مدینه شد، او نوجوانی یازده ساله بود، وی یکی از کسانی بود که کلام وحی را برای رسول الله (صلی الله علیه وسلم) می نوشت. شعبی می گوید: زید در دو چیز بر مردم سبقت گرفت، یکی علم فرائض (علم میراث) و دیگری قرآن کریم.مسروق می گوید: به مدینه آمدم و زید بن ثابت را از راسخین در علم یافتم.وفاتشوی در سال 45 هجری دار فانی را وداع گفت، ابوهریره (رضی الله عنه) در روزی که زید وفات نمود، فرمود: امروز دانشمند این امت وفات کرده، و از خداوند می خواهم که ابن عباس را در علم و دانش جانشین او قرار دهد.[1] - کسی که او را آزاد نمود. حکمت و نصیحت...

مسروق بن الأجدع ( از مفسرين قرن اول)اسم و نسب و کنیۀ وی:اسم ونسب كامل او: مسروق بن الأجدع بن مالك بن أمية بن عبد الله بن مر بن سلامان بن معمر بن الحارث بن سعد بن عبد الله بن وداعة، الهمداني الوداعي، الكوفي است.وی شخصی عابد و بسیار پرهیزگار، و در فقه نیز تخصص داشت، کنیه اش أبو عائشه بود.شیوخ و شاگردانشمسروق  بن اجدع از اصحاب بزرگوار رسول الله (صلی الله علیه وسلم) مانند ابوبکر و عمر و عثمان و علی و معاذ بن جبل و خباب بن الأرت و ابن مسعود و مغیره بن شعبه و زید بن ثابت و ابن عمر و عائشه (رضی الله عنهم) روایت کرده است.معروفترین شاگردان وی عبارتند: أبو وائل و أبو الضحى و الشعبي و إبراهيم النخعي و أبو إسحاق السبيعي و يحيى بن وثاب و عبد الرحمن بن مسعود و أبو الشعثاء المحاربي و عبد الله بن مرة الخارفي و مكحول الشامي .مكانت و منزلت علمي مسروق بن اجدعشعبي در بارۀ او می فرماید: کسی را ندیده بودم مثل او طالب علم باشد؛ و همچنین می گوید: مسروق بن اجدع در فتوا دادن عالمتر از شریح است، و شریح در قضاوت از وی عالمتر می باشد.عجلی در بارۀ می گوید: مسروق تابعی و اهل کوفه است، و در نقل اخبار فردی مورد اطمینان است.آنچه از او در تفسیر روایت شده است:مسروق در تفسیر آیه {ولا تمسكوهن ضراراً}[1] چنین می فرماید: او را طلاق می دهد تا اینکه نزدیک به پایان عده اش می رسد ، او را بر می گرداند، سپس دو باره او را طلاق می دهد، تا اینکه نزدیک به پایان عده اش می رسد، او را دو باره بر می گرداند، و قصد نگه داشتن آن زن را ندارد، پس این شخص ضرر می رساند، و آیات خداوند را به استهزاء می گیرند.[2]از اقوال دیگر ایشان در تفسیر آیۀ (لِلَّذِينَ يُؤْلُونَ مِنْ نِسَائِهِمْ تَرَبُّصُ أَرْبَعَةِ أَشْهُرٍ فَإِنْ فَاءُوا فَإِنّ حکمت و نصیحت...

رهنمودهايي در رابطه با چهره آرائي و آرايش زنان  اما بعد:من از اينکه فرصتي براي اين ديدار پيش آمد بسيار خوشحالم چون اين ديدار، نتايج پر منفعتي براي من و شنوندگان و همچنين کسانيکه ان شاء الله بعدا اين سخنان را بصورت نوشته ميخوانند در برخواهد داشت. از خداوند خواهانم که اعمالمان را خالصانه براي وجه و رضاي خود قرار دهد.اما قبل از اينکه به اصل موضوع وارد شوم ميخواهم کلماتي را عنوان کنم که ان شاء الله به عنوان اين درس ارتباط داشته و در اين مقام مناسبت زيادي دارد.برادران گرامي! ما همه ميدانيم که از بزرگترين نعمتهاي خداوند اين است که ما را به اين دين هدايت نموده است. اسلام هر صاحب حقي را از حق خود برخوددار ساخته و هر صاحب مقامي را درمقام خود جايگزين نموده است.در مقام عبوديت و بندگي عبادت را فقط مخصوص خداوند قرار داد و او را از هرگونه شريک پاک و بي نياز معرفي کرد. خداوند ميفرمايد:﴿وَمَا أُمِرُوا إِلاَّ لِيَعْبُدُوا اللَّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ حُنَفَاء﴾. (البينة: 5).(معني): «و امر نشدند مگر براي آنکه خدا را با اخلاص کامل عبادت کنند، و فقط از دين او تبعيت کنند.چون تنها خالق هستی او است پس عبادت نيز بايد فقط براي او بوده و عمل نيز فقط براي او و قصد فقط بسوي او باشد.خداوند در مقام معامله و رفتار ميان خلق امر ميکند که هر صاحب حقي از حق خود برخوردار گردد پس نفس انسان را حقي است که بايد آن را از حقش برخوردار نمود. خويشاوندان نيز داراي حقي ميباشند که بايد اين حق بجاي آورده شود. دوستان و ياران نيز بر گردن شخص حقي دارند که نبايد از آن محروم بمانند. فرد در زندگي خود با اشخاص بسياري ارتباط دارد که که بايد حق شان ادا شود. در باب عهد و پيمان ميان شخص و ديگران نيز خداوند به وفاي عهد ف حکمت و نصیحت...